Mae Mounira Al Solh yn artist gweledol sydd, ymysg pethau eraill, yn cofleidio fideo a gosodweithiau fideo, peintio a lluniadu, brodwaith a symudiadau perfformio. Mae eironi a hunanfyfyrio yn strategaethau canolog yn ei gwaith, sy’n archwilio materion ffeministaidd, yn tracio patrymau meicro-hanes, yn ymgysylltu’n gymdeithasol, ac yn gallu bod yn wleidyddol ac yn gyfrwng dihangfa i gyd ar yr un pryd.

Yn 2008, dechreuodd Al Solh Gylchgrawn NOA, gweithred berfformiadol a gyd-olygwyd gyda chydweithredwyr fel Fadi El Tofeili a Mona Abu Rayyan, a Jacques Aswad (NOA III).

Mae hi wedi cael arddangosfeydd ar ei phen ei hun yn amgueddfa Museumsquartier Osnabrück, yr Almaen (2022); Canolfan BALTIC ar gyfer Celf Gyfoes, Gateshead, y DU (2022); Amgueddfa Gelf Mori, Tokyo (2020); Canolfan Gelf Jameel, Dubai (2018); Mathaf, Qatar (2018); Art Institute Chicago (2018); ALT, Istanbul (2016); Sefydliad Celf Gyfoes KW, Berlin (2014); Centre for Contemporary Art, Glasgow (2013); Art in General, New York (2012); a Stedelijk Museum Bureau, Amsterdam (2011). Yn ogystal ag arddangosfeydd grŵp yn Sharjah Biennial (2023); Museum Het Valkhof, Nijmengen, yr Iseldiroedd (2022); Busan Biennale (2022); ROZENSTRAAT, Amsterdam (2022); Musee National de Pablo Picasso–La Guerre et la Paix, Vallauris, Ffrainc (2020); Palais de Tokyo, Paris (2020), Amgueddfa Van Abbe, Eindhoven (2020), Carré d’Art Musée d’art contemporain de Nîmes (2018); documenta 14, Athens & Kassel (2017); 56ed Biennale Fenis (2015); New Museum, Efrog Newydd (2014); Homeworks, Beirut (2013); House of Art, Munich (2010); ac 11ed Biennale Rhyngwladol Istanbul (2009).

Cynrychiolir Mounira Al Solh gan Sfeir-Semler Gallery Hamburg/Beirut ac Zeno X Gallery, Antwerp.